Als op een avond in het voorjaar van 2004 bij mij de bel gaat, staan Willem de Boer en Menno Venstra voor de deur.

"We willen je wat vragen".

"Kom binnen"antwoord ik.

Of ik beschikbaar wilde zijn voor het bestuur van Stichting Betuwe Wereldwijd.

De vraag overvalt me, maar de vraag en toelichting van Willem is zo oprecht, zo overtuigend, dat nee-zeggen eigenlijk geen optie is.

Het is het begin van een hechte samenwerking en vriendschap, die voortduurt ook als we eind 2015 BWW loslaten. Er was altijd nog Code X Projects of de wekelijkse biljartavond, samen met Jan of zo nu en dan een biertje in de stad.

Willem en ik hadden veel gemeen. We studeerden alle twee theologie, hij in Tilburg, ik in Nijmegen. Dat gaf onze gesprekken bodem. Met het instituut kerk hadden we niet heel veel op, getekend als wij beiden waren. Maar als het op geloven aankomt, vonden we elkaar.

We hielden alle twee van sport, hij vooral van zien, ik meer van doen. Voetbal, ja AZ was zijn cluppie, die van mij heet Willem II. Er was geen rivaliteit, want beweerde hij met trots: AZ is gewoon beter (en gelijk had ie).

Al doende leerde ik Willem beter kennen. Hij was de man van de vergezichten, de verbinder; ik meer van de uitvoering. En dat maakte het voor Willem een stuk gemakkelijker, want naast BWW had hij nog een paar grote liefdes: ik noem Code X, onderverdeeld in Code X Music, Code X International en Code X Projects. Allen voortgekomen uit z'n jarenlange werkzaamheden als directuer van de Federatie van Katholieke Centra voor levensbeschouwing. Waar hij zich onvermoeibaar inzette voor jongeren binnen de kerk.

Een Centrum dat hij in 25 jaar uitbouwde van een eenmans-post tot een belangrijke schakel met 9 medewerkers. Wat, vraag ik me soms af, wat zou er van geworden zijn wanneer onze kerk de stem van de jongeren, verwoord door Willem, had verstaan ?

Nu kwam er in 2004 een roemloos eind aan omdat alle subsidie werd ingetrokken.

Dat Willem een man van vergezichten was, bewees hij al in 1987. Hij richtte BWW op en droomde van een netwerk van sociale werkplaatsen in Nederland waar kanslozen (jongeren of mensen aan de rand van onze samenleving) zouden werken aan de revisie van vooral technische hulpgoederen, die vervolgens zouden worden doorgestuurd naar geslecteerde projecten in landen in ontwikkeling. Dat netwerk kwam er, maar is inmiddels verschrompeld, maar BWW staat nog fier overeind.

Willem had niets met uiterlijk vertoon. Zo hoefde het voor Willem ook niet dat hij bij het 20 jarig bestaan van BWW werd geridderd. Maar iedereen die wij bij de heimelijke voorbereidingen spraken, was enthousiast: "als iemand het verdient, is Willem het wel". Eindelijk officiele erkenning voor jarenlange, tomeloze inzet op zoveel fronten.

Een auto hoefde voor Willem ook niet zo nodig. Met de fiets en de trein kom je ook (vrijwel) overal. Toch hebben wij hem, toen hij 60 werd, een keer willen verrassen. We kochten een rijles voor hem. Op die dag zou om 11.00 uur de lesauto komen voorrijden. We zetten de dijk af, blokkeerden zijwegen en vroegen de instructeur zich dubbel te verzekeren. Je weet maar nooit....... En daar ging Willem, aangemoedigd door alle medewerkers, die stiekum hoopten dat de motor zou afslaan. Soepel reed hij het huchje op richting dijk om na een uur laconiek weer uit te stappen en te verklaren "dat het allemaal wel meeviel; geen centje pijn"; hij was, naar eigen zeggen, een natuurtalent. We hebben het er maar bij gelaten.

Willem was de man van de vergezichten, de visie, de verbinder, in wiens hart ruimte was voor iedereen. Groot of klein, meer of minder getalenteerd, arm of rijk, van hier of niet. Wereldburger noemde hij zich trots.

Zijn drijfveer was zijn diepgeworteld geloof. Dat we met elkaar moeten werken aan het koninkrijk van God hier op aarde. Zonder opgeven. Dat solidariteit, mededogen en liefde voor mensen daartoe de belangrijkste bouwstenen zijn.

"Had ik de liefde niet, ik zou niets zijn...." was de leidraad in zijn leven en het motto voor deze avondwake.

Het kan niet anders dan dat Willem de vrede gevonden heeft bij God zijn Schepper.

Het komt hem zeer toe.